Бір кездері қалың орманның ішінде аю мен түлкі өмір сүрген. Аю үлкен және күші көп, алыптай болыпты, ал түлкі айлакер және епті болды.

Бірде олар, орман ішінде жарыс туралы естіпті, кім таудың басына бірінші болып жетіп, сол жерде бал бұтағын жұлып алатын болса, сол жеңімпаз аталады екен. Екі жануар да қатысуға шешім қабылдады.

Аю өзінің күшіне сүйене отырып, орман ландшафтын таптап, көтеріле бастады., ал Түлкі аз қуатты, бірақ ақылды бола отырып, ағындардан өтіп, тастардан секіріп, бұралаң жолды таңдады.

Ақырында, екеуі де шыңға жеткен кезде, аю түлкінің бал бұтағын жұлып алғанын көріп қалады да, аң-таң болып қарап: "Түлкі, сен меннен қалай тезірек жетіп алдың?" деп сұрайды.

Түлкі күлімсіреп: "мен күш әрқашан барлығын шешпейтінін білдім, сондықтан мен дұрыс жолды таңдап, ақылмен жұмыс істедім" дейді.

Ал, Аю болса барлық күшін кетіріп, шаршап отырып, күшті болу ең маңызды емес екенін түсінеді.

Содан бері ол көбірек оқып және әрқашанда барлығын күшпен шешуін қойыпты.