Жанұяның Жарқын Жарығы ертегісі

Бір күндері, алыстағы бір ауылда, Асылхан есімді кішкентай бала өмір сүрді. Ол өзінің ата-анасымен, апасымен және екі кішкентай інісімен бірге бақытты жанұяда тұрды. Асылханның әкесі Сұлтан – ауылдың ең жақсы шебері, ал анасы Гүлнар – мейірімділік пен қамқорлықтың үлгісін көрсететін әйел еді. Асылханның апасы Айым – ән айтып, би билеуді жақсы көретін, ал інішектері Аян мен Рауан – ойыншықтармен ойнауды ұнататын. Бір күні, Асылханның ата-анасы оны ауылдың шетінде орналасқан ескі орманға алып баруға шешім қабылдады. «Біз табиғаттың сұлулығын тамашалап, отбасымызбен бірге уақыт өткізгіміз келеді», - деді әкесі. Асылхан бұл жаңалыққа қатты қуанды. Ол орманның сырларын, түрлі ағаштарды, құстарды көргісі келді. Орманға барған кезде, олар түрлі-түсті гүлдер мен биік ағаштардың арасында серуендеді. Асылханның әкесі орманның сұлулығын сипаттады, анасы табиғаттың дыбыстарын естіп, қуанышпен күліп отырды. Алайда, орманның тереңінде олар бір қызықты нәрсені көрді: үлкен, керемет ағаштың түбінде бір топ бала ойнап жүрді. Асылхан балаларға қосылып, оларға достасуға шешім қабылдады. Ол достарымен бірге жүгіріп, ойнады. Ол балалардың біреуі – Данияр есімді баламен танысты. Данияр өте қызықты бала еді, әрдайым күлкімен, қуанышпен жүретін. Олар бір-бірімен дос болып, бірге уақыт өткізді. Алайда, күн бата бастағанда, Асылханның ата-анасы оны шақырды. Олар үйлеріне қайту керек екенін айтты. Асылхан Даниярға: «Мен сені тағы да көремін!» - деді. Данияр: «Мен де, бірақ біз дос боламыз, әрқашан бірге ойнаймыз!» - деп жауап берді. Асылхан үйге оралғанда, ата-аналары оған олардың бірге өткізген уақытының қаншалықты маңызды екенін айтты. «Отбасы – бұл сенің ең жақын достарың, кіммен бірге жақсы уақыт өткізесің», - деді анасы. «Біз әрқашан бір-бірімізді қолдаймыз», - деп әкесі қосып қойды. Келесі күні, Асылхан орманда Даниярмен кездесу үшін қайта баруға шешім қабылдады. Ол ата-анасынан рұқсат сұрады. Ата-анасы оның бұл ниетін қолдады, бірақ қауіпсіздік шараларын ескерту жасады. «Жалғыз барма, досыңмен бірге бар», - деді анасы. Асылхан достарымен бірге орманға баруға қуанды. Олар орманға келгенде, Данияр мен Асылхан екеуі таңғажайып ойындар ойнады. Олар бірге жүгіру, жасыру, жаяу жүруді ұнатты. Бірақ кенеттен, дауыс естілді. Ол дауыстар ормандағы үлкен ағаштан келді. Олар бір-біріне қарады. «Біз не істейміз?» - деп сұрады Данияр. Асылхан: «Біз тексеріп көрейік!» - деді. Олар ағаштың түбіне жақындаған кезде, олар бір топ кішкентай аңдардың жиналып тұрғанын көрді. Аңдар қорқып, не істерін білмей тұрды. Асылхан мен Данияр аңдарға жақындап, оларға мейіріммен қарады. «Сендер неге қорқып тұрсыңдар?» - деп сұрады Асылхан. Жауап ретінде, кішкентай қоян: «Біз орманда адасып қалдық, үйді таба алмай отырмыз», - деді. Асылхан мен Данияр аңдарға көмектесуге шешім қабылдады. Олар аңдарды тыныштандырып, қайда бару керектігін түсіндірді. «Біз сені үйіңе жеткіземіз!» - деді Асылхан. Аңдар оларға сенді. Асылхан мен Данияр аңдарды алып, орманның әр бұрышын аралап шықты. Олар бірге жұмыс істеп, аңдарды үйіне қайтаруға көмектесті. Аңдар оларға алғыс айтып, бақытты болды. Асылхан мен Данияр, бұл тәжірибе олардың достығын одан әрі нығайта түсті. Олар бірге жақсы істер жасаудың қаншалықты маңызды екенін түсінді. Әрбір жануар мен адамға мейірімділік көрсету керек екенін білді. Кешке қарай, Асылхан мен Данияр үйлеріне оралды. Асылханның ата-анасы оның қызықты күнін тыңдады. «Сендер жақсы істер жасадыңдар, бұл өте маңызды!» - деп ата-анасы мақтады. Асылханның жүрегінде қуаныш пен мақтаныш сезімі болды. Осыдан бастап, Асылхан мен Данияр тек достар болып қана қоймай, сонымен қатар, бір-біріне көмектесетін, мейірімділікті, достықты насихаттайтын, өз жанұясының жарқын жарығы болуға тырысты. Сондықтан, балалар, отбасы – бұл тек қан жағынан туыс емес, сонымен қатар, өзара мейірімділік пен қолдау көрсететін, бір-біріне көмектесетін адамдардан құралған. Отбасыңызбен бірге өткізген әр сәтіңіз – бұл өмірдің ең бағалы, ең жарқын сәттері.