Баяғыда түлкі мен аю болыпты. Олар күнде балық аулапты.
Бір күні оларға бір қыз келді.
– Сәлеметсіздер ме! Не істеп жатырсыздар?
– Кет, қыз, сенің шашың ода-дода, балықты қорқытасың, – деді түлкі.
– Жоқ, бұл қыз ода-дода емес, ол бұйра, – деді аю.
Бір уақытта жел тұрды, қар жауды. Қыз тоңды. Аю өз тонын қызға берді.
Қыз үйіне келді.
– Сен тонды қайдан алдың? – деді шешесі.
– Аю берді.
– Аю жақсы екен, оны қонаққа шақыр, – деді шешесі.
Аю қызға қонаққа келді. Аю және қыз шай iшті, балық жеді.
Сосын қыз аюға үлкен балықтарды берді.
– Балықтарды балаларыңызға апарыңыз, – деді қыз.
– Рахмет! – дедi аю.
Жолда аюдың алдынан түлкі шықты.
– Аю, сен балықтарды қайдан алдың?
– Бұйра қыз берді, – деді аю.
Түлкі қызға келді.
– Бұйра қыз, маған балық берші. Менің де балық жегім келеді, – деді түлкі.
Қыз үндемеді, есікті ашпады.
«Аю өте қу. Бұйра қызды мақтап, балық алды», – деп ойлады түлкі.
Ал аю қу емес, ол мейірімді болды.
Пікір қалдыру (0 пікір бар)
Әзірге пікір ешкім қалдырмаған!
Пікір қалдыру үшін, сайтқа кіріңіз!