Алдар Көсе мен Ақшақар ертегісі

Бір күні Алдар Көсе далада жүріп, өзінің ойы мен қиялында жүрген болатын. Күннің шуағы, көк аспан, жайнап тұрған гүлдер – бәрі де Алдар Көсенің көңіл-күйін көтеріп, оны сергек сезіндірді. Бірақ, кенеттен, ол бір қызық көрініске тап болды. Бір бұлақтың жағасында, бір топ бала ойнап жүр екен. Балақайлардың арасында ең кішкентайы, Ақшақар деген қыз, ерекше көзге түсіп тұрды. Ол бәрінен биік секіріп, күлкісімен айналасын қуанышқа бөледі.

Алдар Көсе балалардың жанында отырып, қызықтай бастады. Ақшақар әрбір секірісінде айналасындағы гүлдерді қоршап, оларға "мен сені жақсы көремін!" деп айқайлап жатты. Балалардың күлкілері Алдар Көсенің жүрегін жылытып, оған да Ақшақармен бірге ойнау ойы келді.

– Сәлем, Ақшақар! Мен Алдар Көсе! Сенің секірісің өте керемет, – деді ол. Ақшақар қуанып, Алдар Көсенің жанына жүгіріп келді.

– Сәлем, Алдар Көсе! Сенің хикаяларыңды естідім. Сен өте ақылдысың, – деді Ақшақар. Алдар Көсе күлді.

– Ия, менің әрқашан бір-екі қызықты ойым бар. Бірақ, сенің секірісің мені таң қалдырды! Сен неге сонша көңілдісің?

Ақшақар сәл ойланып, жауап берді:

– Менің ата-анам айтқан, "кез келген қиындықты жеңу үшін, әрқашан көңілді болу керек". Сондықтан мен барлығыңа қуаныш сыйлағым келеді.

Алдар Көсе Ақшақардың сөздеріне таңданып, оның даналығына риза болды. Бірақ, кенеттен, алаңда бір кедей бала жүгіріп келді. Бала қатты жылап, қолында бір шоқ гүл ұстап тұрды.

– Не болды, неге жылайсың? – деп сұрады Алдар Көсе.

– Менің анам ауырғанда, мен оған гүлдер алып барғым келеді. Бірақ, мені ешкім гүлдер бермейді! – деп жауап берді бала.

Алдар Көсе ойланып қалды. Ол Ақшақарға қарап, екеуі бір қызықты ойға келді.

– Ақшақар, неге біз балаға көмектеспейік? Біз оған гүлдер табуымыз керек, – деді Алдар Көсе.

Ақшақар қуана келісіп, екеуі гүлдер жинауға кірісті. Олар өздерінің күлкілерімен, секірістерімен бүкіл алаңды қуанышқа толтырды. Ақшақар гүлдерді жинап, Алдар Көсе оған көмектесіп, әртүрлі қызықты әдістермен балаларды алдап, гүлдерді көптеп жинап алды.

Бірнеше минуттан кейін, олар кедей бала үшін үлкен шоқ гүл жинап, оған ұсыныс жасады.

– Міне, саған! Енді анаңа бар! – деді Алдар Көсе.

Кедей бала қуанып, гүлдерді алып, жүгіріп кетті. Алдар Көсе мен Ақшақар қуанышпен қарап, балақайдың бақытын сезінді.

– Көңілді болу – бұл ең маңызды нәрселердің бірі, – деді Ақшақар.

Алдар Көсе мейірімділік пен көмектесудің арқасында, Ақшақардың даналығын тағы бір рет сезінді. Ол өзінің ақылдылығын және тапқырлығын пайдаланып, адамдарға көмектесу әрқашан көңілді болу үшін қажет екенін түсінді.

– Енді бізге өзіміздің қуанышымызды бөлісуіміз керек, – деді Алдар Көсе. – Менің ойымша, біз балаларға қуаныш сыйлап, оларға мейірімділік танытсақ, біздің жүрегімізде де қуаныш көп болады.

Сол күні Алдар Көсе мен Ақшақар барлық балалармен бірге ойындар ойнап, күлкімен өткізді. Олар өздерінің көңіл-күйлерімен, қуаныштарымен бүкіл ауылды толтырып, баршаға мейірімділік пен қуаныш сыйлады.

Алдар Көсе мен Ақшақардың достығы және олардың мейірімділіктері ауылда үлкен өзгеріс әкелді. Барлық балалар бірге ойнап, күлкімен өмір сүре бастады. Алдар Көсе мен Ақшақар ешқашан мейірімділікті ұмытпады, және олар әрқашан адамдарға көмектесіп, қуаныш сыйлауды жалғастырды.

Содан бері, ауылда әрбір адам Алдар Көсе мен Ақшақардың достығын, мейірімділігін, және өмірдің қуанышын еске алып, бір-біріне көмектесіп, күлкімен өмір сүрді. Ал олар әрқашан, мейірімділік пен күлкі – ең құнды байлық екенін ұмытпай, көңілді жүрді.

Себебі, шын мәнінде, мейірімділікпен өтетін өмір – ең бақытты өмір!