Ертеде, бір жасыл орманда Түлкі мен Аю тұратын. Түлкі өз cleverлігімен, ал Аю өз күш-қуатымен танымал еді. Олар бір-бірімен дос болды, бірақ кейде арасында кішкентай түсініспеушіліктер болып тұратын. Түлкі әрдайым Аюды өз жоспарларына тартуға тырысып, оны көңілді әрі қызықты істерге шақыратын.
Бір күні Түлкі орманның шетінде үлкен, мол жеміс ағашын тауып алды. Ол ағаштың жемістері өте дәмді және тәтті болды. Түлкі Аюға: "Кел, достым! Біз бұл ағаштың жемістерін жинап, тамаша мереке өткізейік!" – деді. Аю қуана келісіп, екеуі ағашқа қарай жүрді.
Алайда, ағаштың жемістері жоғарыда, ал Аюдың бойы қысқа еді. Түлкі: "Мен сені көтеріп беремін, сонда сен жемістерді жұлып аласың," – деді. Аю қуана келісіп, Түлкінің арқасына шығып, жемістерді жинай бастады. Бірақ, Түлкі ұзақ уақыт бойы Аюды көтеру қиынға соқты. Ол шаршап, "Аю, сен жеңілсің, бірақ мен шаршадым!" – деді.
Аю сәл ыржия қарап: "Менің салмағым жоқ, бірақ мен де жоғарыда тұрып, жемістерді жұлудың орнына, мені көтергенің үшін рахмет!" – деді. Түлкі бұл сөздерге риза болып, "Егер мен сені көтермесем, біз бұл жемістерді ала алмас едік," – деп жауап берді.
Түлкі мен Аю жемістерді жинап, мереке ұйымдастырды. Достары – Қоян, Сарыша, және Торғай да шақырылды. Олар бәрі бірге тамақтанып, көңілді әңгімелер айтып, күлкімен уақыт өткізді. Бірақ мереке кезінде Аюдың жанына бір уайым келді: "Егер мен Түлкіні көтермесем, мен бұл жемістерді жұлмас едім," – деп ойлады Аю.
Күндер өте келе, Түлкі мен Аю орманның басқа бөліктеріне саяхат жасауға шешім қабылдады. Олар жаңа жерлерді зерттеп, жаңа достар тауып, көптеген қызықты оқиғалармен бөлісті. Бірақ, олардың арасында кішкене түсініспеушіліктер қайтадан пайда болды. Түлкі, Аюдың күшіне сеніп, "Менің ойымша, біз мұнда да жемістерді жинайық!" – деді.
Аю: "Бірақ Түлкі, мен күшті екенімді білемін, бірақ менің бойым қысқа. Сенің ақылың мен күшіңмен, біз бәрін жеңе аламыз," – деді. Түлкі Аюдың сөздерін естіп, "Иә, мен де сенің күшіңді бағалаймын, бірақ біздің бірлестігіміздің күшті екенін ұмытпа!" – деп жауап берді.
НFinally, екеуі бірігіп, өздерінің күштерін пайдалана отырып, жаңа жеміс ағашын тапты. Түлкі Аюды көтеріп, жемістерді жинады, ал Аю Түлкіге берік қолдау көрсетті. Олар өздерінің достығының шынайылығын сезінді, және бұл оларды одан әрі жақындатты.
Күндердің бірінде, орманда қатты дауыл соқты. Барлық жануарлар өз үйлеріне тығылды, бірақ Түлкі мен Аю дауылдың ортасында қалып қойды. Олар бір-біріне көмектесіп, дауылды жеңуге тырысты. Дауыл тоқтаған соң, олар орманды бірге аралап, орын алған зиянды жөндеуге бел буды. Олардың достығы, бірін-бірі қолдауы, осындай қиын уақытта одан әрі күшейді.
Достықтың күшін сезініп, Түлкі мен Аю өте бақытты болды. Олар әрқашан бір-біріне қолдау көрсетіп, қиындықтарды бірге еңсере алатындарын түсінді. Ормандағы барлық жануарлар, Түлкі мен Аюдан үлгі алып, бір-біріне көмектесуді үйренді.
Солайша, Түлкі мен Аюның достығы, орманның барлық тұрғындарына үлгі болды. Олар қиындықтарды жеңе алатындарын, бір-біріне қолдау көрсету керектігін түсінді. Достық – бұл ең құнды нәрсе, ол өмірдің барлық қиындықтарын жеңуге көмектеседі. Қайда болса да, достар әрқашан бір-біріне сеніп, бірге болу керек.
Ертегінің қорытындысы: Достық – ең үлкен байлық. Онсыз өмірдің мәні болмайды. Достар бір-біріне көмектесіп, қиындықтарды бірге еңсере алады. Біздің достарымыз – бізге ең үлкен қолдау, ал шынайы достық – бұл өмірдің ең жағымды сәттері.
Пікір қалдыру (0 пікір бар)
Әзірге пікір ешкім қалдырмаған!
Пікір қалдыру үшін, сайтқа кіріңіз!