Наурыздың жеті сыйы ертегісі

Қиыр далада гүлдеп тұрған бақтар мен шексіз жасыл жайлауларға оранған кішкентай ауыл бар еді. Жыл сайын қыс кетіп, көктем келгенде ауыл халқы асыға күтетін басты мереке – Наурыз болатын. Бұл – табиғат оянып, күн шуағын төгіп, адамдардың жүрегі шаттыққа толатын күн еді.Ауылда Әлия есімді қыз тұратын.

 Ол Наурызды ерекше күтіп, бұл күні таң атысымен басталатын думанды тойларды жақсы көретін: бәйге өткізілетін, халық би билеп, ән шырқап, дәмді тағамдар әзірленетін. Бірақ ең қатты ұнататыны – жеті түрлі қоспадан дайындалатын қасиетті тағам – Наурыз-көже жасау салты еді.

Осы жылы Әлияның әжесі оған Наурыз-көжеге қажетті жеті сиқырлы қоспаны жинауды тапсырды. Бірақ әрбірін тек жақсы істер жасап алуға болатын еді.Алдымен Әлия өзен жағасына барып, қоқыстан ластанған қарт тасбақаның үйін тазалады. Соның арқасында ол алғашқы қоспа – таза суды алды. Келесіде ол көп жылдан бері өз үйінен шықпаған ақылды қарияға кірді. Қарияның әңгімесін тыңдап, ошағына от жағып берді. Риза болған қария оған молшылықтың символы – бір уыс бидай сыйлады.

 Содан кейін Әлия қойшыға жоғалған қозыларын жинауға көмектесіп, одан жаңа сауылған сүт алды. Далада ол шөпке шырмалған араны босатып, ол оған тәтті өмірдің белгісі – бал берді.Базарда қыз ауыр қоржын көтеріп келе жатқан әйелге көмектесіп, жылы шырайдың символы – май алды. Досының арбасын жөндеуге көмектесіп, одан күрішке ие болды. Соңғы қоспа – тұзды ол өзінің қайырымдылығы үшін әжесінен алды. Барлық қоспаны жинап, Әлия үйіне оралды. Әжесі дәмді Наурыз-көже әзірледі.

Ауыл халқы үлкен дастархан басына жиналып, көктем мен достыққа, мейірімділікке қуанды. Осылайша Әлия Наурыздың тек мереке емес, қайырымдылық пен мейірім айналаға қуаныш сыйлайтын уақыт екенін түсінді. Содан бері әрбір Наурызда ауыл тұрғындары осы оқиғаны еске алып, балаларға өмірдегі ең маңызды нәрсе – игі істер мен жүрек жылуын бөлісу екенін үйретіп келеді.