Қонақжай Қасым мен Сиқырлы Дала ертегісі

Ертеде, кең, ашық далаларда Қасым атты бір жас бала өмір сүріпті. Қасымның ата-анасы өте қонақжай, мейірімді адамдар болған. Олар әрқашан үйінде келген қонақтарды қуана қарсы алып, оларға барын ұсынатын. Қасым да ата-анасынан осы жақсы қасиетті бойына сіңіріп, адамдарға көмектесуді, жақсы қарым-қатынас орнатуды үйренген.

Бір күні Қасым досымен бірге аңға шықты. Олар даланы аралап, түрлі-түсті гүлдер арасында ойнап, қуанышпен уақыт өткізді. Бірақ, кеш бата бастағанда, олар үйлеріне қайтуға бел буды. Жолда, олар үлкен, көне ағаштың астында отырған қарияны көрді. Қарияның жүзінен шаршағандық байқалып, ол көмек сұрап отырғандай еді.

Қасым мен досы бір-біріне қарап, қарияның жанына баруға шешім қабылдады. Олар: "Ата, сізге көмек керек пе?" - деп сұрады. Қария түрі нұрландырып, "Иә, балапандарым, мен ұзақ жол жүріп, шаршап тұрмын. Менің жолым алыста, бірақ мені үйге жеткізсеңдер, мен сендерге алғысымды білдіремін", - деді.

Қасым мен досы, мейірімділік танытып, қарияны үйіне жеткізуге келісім берді. Олар қарияның жанына отырып, жолға шықты. Жол бойы Қасым қарияға қызықты әңгімелер айтып берді, ал қария да оларға өзінің қызықты естеліктерімен бөлісті. Уақыт өте келе, олар үйдің алдындағы үлкен ағашқа келді.

Ағаштың астында қария "Менің үйім болды. Мен сендерді осы жерде күтемін", - деп айтты. Қасым мен досы қуанып, қарияның үйіне кірді. Бірақ, үйдің ішіне кіргенде, олар таңғалып қалды. Үйдің ішінде түрлі-түсті, сиқырлы заттар, керемет тағамдар, және жұлдыздармен безендірілген төбе болды.

Қария: "Мен сиқыршы боламын, балалар. Сендер менің қонақтарым болдыңдар. Сіздер мейірімділік танытып, мені үйге жеткіздіңдер. Сондықтан мен сендерге ерекше сыйлық бергім келеді", - деді.

Содан кейін, сиқыршы өзінің сиқырлы таяғын көтеріп, "Мен сендерге әрқашан қонақжай болу үшін сиқырлы күш беремін", - деп айтты. Бірден Қасым мен досының жүрегінде бір ерекше жылу пайда болды. Олар бір-біріне қарап, қуанғаннан күлді.

Содан бері, Қасым мен досы қайда барса да, кездескен адамдарға мейірімділік пен қонақжайлық көрсете бастады. Олар әрқашан келген қонақтарды қуана қарсы алып, қажеттіліктерін қамтамасыз етті. Көптеген адамдар олардың мейірімділігін айтып, Қасым мен досын мақтады.

Бір күні, ауылға үлкен бір той өтті. Барлық ауыл тұрғындары жиналып, қуанышпен тойлап жатты. Қасым мен досы өздерінің үйінде келген қонақтарды қарсы алып, барынша қонақжайлық танытуға тырысты. Той кезінде, ауылдың ақсақалы Қасымға қарап: "Балам, сенің жүрегіңдегі мейірімділік пен қонақжайлық сиқырлы. Бұл қасиет сені әрқашан бақытты етеді", - деді.

Содан бері, Қасым мен досы "Келген қонақты Құдайыңдай қарсы ал" деген мақалдың маңыздылығын түсінді. Олар мейірімділік, қонақжайлық және достықтың қандай маңызды екенін біліп, бұл қасиеттерді өмір бойы сақтап өтті.

Ертегінің қорытындысында, әрбір адамда қонақжайлық, мейірімділік және достық қасиеттері болуы керек. Себебі, бұл қасиеттер бізді бақытты етеді, және әлемді жақсырақ, тыныштықпен толтырады. Біздің жүрегіміздегі ізгіліктер бізді бір-бірімізге жақындатады, және біз тек қана өзіміздің жақындарымызды емес, кездейсоқ адамдарды да қуанта аламыз.