Волейболшы Айдынның ерлігі ертегісі

Баяғыда, көне заманның бір уақытында, әдемі таулар мен көкжиекпен шектелген шалқар даланың ортасында Күнкөл деген үлкен ауыл бар еді. Бұл ауылда Айдын есімді жас бала өмір сүрді. Айдынның жүрегі таза, мінезі салмақты, бірақ бойында бір үлкен арман бар болатын – ол волейболшы болғысы келді.

Айдын ауыл балаларының арасында ең жүректі әрі епті бала еді. Ол шапшаң жүгіріп, биікке секіре алатын. Бірақ ауылда волейболды ешкім білмейтін. Балалар көбіне асық атып, не көкпар тартып жүретін. Бір күні ауылға алыстан, алыс теңіз жағалауынан керуен келді. Олардың ішінде ерлер мен әйелдер бір доппен волейбол ойнап жатты. Бұл жаңа ойын балалардың назарын бірден аударды, ал Айдынның жүрегі атша тулап, сол ойынға қатты қызыға кетті.

— Бұл қандай ойын? – деп сұрады Айдын керуен басшысынан. — Бұл – волейбол, – деп жауап берді ол. – Біз мұны теңіз жағалауында ойнаймыз, күш-қуат пен ептілікті қажет ететін ерекше ойын.

Айдынның көзі жайнап, сол сәтте волейболды үйренуге шешім қабылдады. Керуеннің ойыншылары оны қалай ойнау керектігін үйретіп, допты қалай соғуды, қалай қарсыластарды жеңуге болатынын көрсетті. Айдын шексіз еңбекқорлықпен жаттығып, әр күн сайын доппен ойнап, шеберлігін арттырды.

Уақыт өте келе, Айдын ауылдың ең мықты волейболшысы атанып, өзі сияқты волейболды ұнататын достарынан команда құрды. Бір күні үлкен волейбол турнирі өтетін болды, бұл ауыл үшін тарихи оқиға еді. Ауылға алыс-жақын елдерден командалар жиналды. Айдынның командасы да дайын болды, бірақ қарсыластары да осал емес еді. Жеңіске жету оңай болмады, бірақ Айдынның шеберлігі мен командасындағы достарымен бірлігінің арқасында ауыл командасы ақырғы матчта жеңіске жетті.

Айдынның командасы алтын кубокты алып, ауылдың даңқын шығарып, барлық ауыл тұрғындары оларды «Ауылдың қаһармандары» деп атады.